Konstantino Kavafis

Ítaca

Ítaca

Cuando decidas regresar a Ítaca

ruega que sea una larga travesía,

pródiga en aventuras y en hallazgos.

Ni a Lestrigones temas, ni a los Cíclopes,

ni al iracundo Poseidón le temas:

con ellos no darás en tu camino

mientras tu pensamiento sea elevado,

mientras sea genuino el sentimiento

que tu cuerpo y tu espíritu posee.

Cíclopes, Lestrigones, Poseidón,

no saldrán a tu encuentro, si no están

en tu alma, si tu alma no los llama.

Ruega que sea una larga travesía.

Que sean muchas mañanas de verano

las que te vean finalmente entrar

―y con cuánta alegría― en nuevos puertos,

tantos puertos que nunca has conocido.

Demórate en emporios de fenicios,

compra en ellos hermosas mercancías:

madreperla y coral, ámbar y ébano,

perfumes variados y preciosos,

cuantos perfumes voluptuosos puedas.

Visita las ciudades en Egipto,

aprende allí de sus hombres sapientes.

Debes tener siempre en tu mente a Ítaca.

Llegar a ella habrá de ser tu meta.

Pero no te apresures en el viaje.

Será mejor que dure muchos años,

que atraques en tu isla siendo viejo,

rico de cuanto en tanto atesoraste,

sin esperar de ella otras riquezas.

Ítaca ya te dio el hermoso viaje.

Sin ella no te habrías embarcado.

Ya nada más podría darte Ítaca.

Y si la encuentras pobre, no por esto

te habrá engañado Ítaca. Al fin sabio

de todo lo aprendido en el trayecto,

para entonces sabrás qué son las Ítacas.

Konstantino Kavafis

[Versión de P. A.,

para uso personal, en base

a otras traducciones del castellano,

del italiano, del inglés, del francés y del ruso,

dedicada a Mili Atenea Ginoris Adán,

traductora griega residente en Ítaca,

Ranchos, 30-XII-18 – 01-I-19]

*

Ιθάκη

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,

να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,

γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,

τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,

αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή

συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,

αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,

αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.

Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι

που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά

θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·

να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,

και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,

σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,

και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,

όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·

σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,

να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.

Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.

Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.

Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·

και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,

πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,

μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.

Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.

Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.

Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,

ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.

Κωνσταντίνος Καβάφης